"Η Ρωσία είναι έτοιμη να πολεμήσει για πάντα. Ρωτήστε τον αγαπημένο "ψευδοϊστορικό" του Βλαντιμίρ Πούτιν", γράφει ο Τζέιμι Ντέτμερ του Politico, σε άρθρο που δημοσιεύει σήμερα το ειδησεογραφικό μέσο.
Και εξηγεί: Ο Βλαντιμίρ Μεντίνσκι υπηρέτησε ως υπουργός Πολιτισμού από το 2012 έως το 2020 και επέβλεψε την αναδιαμόρφωση ενός στρεβλού προγράμματος για το μάθημα της ιστορίας. Λάτρης του Στάλιν, ηγήθηκε ενός "κυνηγιού" κατά των ιστορικών που έκαναν αναφορά στα γκουλάγκ.
Ήταν επίσης επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Μόσχας στις συνομιλίες για την Ουκρανία στην Κωνσταντινούπολη την περασμένη εβδομάδα.
Το παράδειγμα του Μεγάλου Βορείου Πολέμου
Ο Μεντίνσκι επικαλέστηκε τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο του 1700-21 ως προειδοποίηση ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να πολεμήσει την Ουκρανία για όσο χρειαστεί για να κερδίσει - ή να την εξαναγκάσει σε παράδοση.
"Ο Μεγάλος Βόρειος Πόλεμος με τη Σουηδία διήρκεσε 21 χρόνια. Αλλά λίγα μόλις χρόνια μετά την έναρξή του, ο Πέτρος ο Μέγας προσέφερε ειρήνη στους Σουηδούς ... Τι απάντησαν οι Σουηδοί; 'Όχι, θα πολεμήσουμε μέχρι τον τελευταίο Σουηδό'", ειρωνεύτηκε ο Μεντίνσκι σε συνέντευξή του.
Η σύγκρουση αυτή μεταξύ της τσαρικής Ρωσίας και της Σουηδίας αφορούσε στην κυριαρχία της Βαλτικής και κατέληξε σε ήττα των Σουηδών.
Στην Ουκρανία, αναφέρει ο αρθρογράφος, ο Πούτιν φαντάζεται τον εαυτό του ως έναν Μεγάλο Πέτρο - έχει ακόμη τοποθετήσει ένα χάλκινο άγαλμα του τσάρου στην αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου.
Επίσης, ο Ρώσος πρόεδρος πιθανότατα πιστεύει ότι η εκπλήρωση των πολεμικών του στόχων στην Ουκρανία δεν έγκειται μόνο στις παρατεταμένες μάχες: εκτιμά ότι θα βοηθηθεί από τις ατέρμονες συνομιλίες που φθείρουν την επιθυμία του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να εργαστεί προς μια ειρηνευτική συμφωνία. Η δίωρη τηλεφωνική συνομιλία τους τη Δευτέρα δεν φαίνεται να έφερε κάποια ουσιαστική πρόοδο.
Οι αναρτήσεις του Τραμπ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξέπεμπαν κατά καιρούς μια κάποια αισιοδοξία ότι θα μπορούσε να μεσολαβήσει για μια συμφωνία -που πιθανώς θα ευνοούσε τη Ρωσία- αλλά υπήρξε υπαινιγμός για αλλαγή στάσης μετά την τελευταία συνομιλία με τον Ρώσο ομόλογό του.
Αντί να εξοργιστεί με τον πεισματάρη Πούτιν -κάτι που ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι ήλπιζε ότι θα συμβεί- ο Τραμπ φαίνεται έτοιμος να παραιτηθεί και μάλιστα πήρε πίσω τον κομπασμό του ότι μπορεί να τερματίσει αυτόν τον πόλεμο.
Ενώ την περασμένη εβδομάδα ο Τραμπ αποδέχθηκε την απόφαση του Πούτιν να μην παρευρεθεί στην Τουρκία και παραδέχθηκε ότι δεν θα υπάρξει τέλος στον πόλεμο μέχρι οι δύο άνδρες να "συναντηθούν" και να το λύσουν από κοντά, τη Δευτέρα πρότεινε ότι, στην πραγματικότητα, μια ειρηνευτική συμφωνία θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσω απευθείας διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας "επειδή γνωρίζουν λεπτομέρειες μιας διαπραγμάτευσης που κανείς άλλος δεν θα γνώριζε", έγραψε ο Τραμπ.
Μιλώντας σε δημοσιογράφους στον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ ανέφερε ότι θα μπορούσε να εγκαταλείψει το όλο εγχείρημα της μεσολάβησης για μια ειρηνευτική συμφωνία, παραπονούμενος ότι "πρόκειται για ευρωπαϊκή κατάσταση. Και θα έπρεπε να παραμείνει έτσι. Αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση μας έπεισε ακράδαντα ότι έπρεπε να εμπλακούμε". Τόνισε επίσης ότι αν δεν υπάρξει πρόοδος, "θα υποχωρήσω", μια δυσοίωνη και πλέον επίμονη απειλή.
Νωρίτερα, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς εξέπεμψε παρόμοιο μήνυμα λέγοντας: "Θα προσπαθήσουμε να το τερματίσουμε, αλλά αν δεν μπορούμε να το τερματίσουμε, τελικά θα πούμε: 'Ξέρετε κάτι; Άξιζε μια προσπάθεια, αλλά δεν θα συνεχίσουμε".
Αυτό, χωρίς αμφιβολία, θα προκάλεσε ικανοποίηση στο Κρεμλίνο.
Ο Πούτιν και οι συνεργάτες του έχουν καταλάβει τον Τραμπ. Καταλαβαίνουν την τάση του για μεγάλες κουβέντες, αλλά και το γεγονός ότι χάνει το ενδιαφέρον του όταν οι συζητήσεις τραβάνε σε διάρκεια, όπως ακριβώς έκανε στην πρώτη του θητεία με τον Βορειοκορεάτη Κιμ Γιονγκ Ουν.
Σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους, η Ρωσία συνομιλεί με τον Τραμπ για μια πιθανή συμφωνία αλλά συνεχίζει να κωλυσιεργεί. "Πρέπει να πούμε ότι ο Πούτιν εξακολουθεί να μην φαίνεται να ενδιαφέρεται σοβαρά για την ειρήνη ή την κατάπαυση του πυρός - τουλάχιστον όχι υπό όρους που είναι αποδεκτοί από τους άλλους. Ακούω τα λόγια, ακούω τις δηλώσεις, αλλά τελικά επιμένω στην προσέγγιση "δεν κρίνω πλέον τα λόγια, μόνο τις πράξεις και τα έργα". Πιστεύω ότι αυτό βοηθάει όλους μας περισσότερο από το να κάνουμε εικασίες για τη σοβαρότητα των προθέσεων".
Γιατί να περιμένει κανείς ότι ο Πούτιν θα σοβαρολογούσε για τον τερματισμό του πολέμου;
Το Κρεμλίνο πάντοτε κωλυσιεργεί - μια τακτική που έχει χρησιμοποιήσει επανειλημμένα σε διαπραγματεύσεις τις οποίες δεν ενδιαφέρεται να ολοκληρώσει παρά μόνο με τους δικούς του όρους.
Και στην προκειμένη, δεν θέλει κατάπαυση του πυρός πριν λάβει παραχωρήσεις που θα σήμαιναν το τέλος της δημοκρατικής και ανεξάρτητης Ουκρανίας.
Οι κόκκινες γραμμές της Μόσχας δεν έχουν μετατοπιστεί ούτε λίγο από τότε που ο Πούτιν ξεκίνησε την εισβολή πλήρους κλίμακας στην Ουκρανία.
Ο Ρώσος ηγέτης και οι κορυφαίοι βοηθοί του έχουν περιγράψει προ πολλού τους όρους που θέτουν. Θέλουν εγγυήσεις ότι το Κίεβο δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ, ότι θα παραμείνει γεωπολιτικά ουδέτερο και ανίκανο να διαχειριστεί τη μοίρα του, και αυστηρούς περιορισμούς στα όπλα.
Η Μόσχα θέλει επίσης η Κριμαία και οι τέσσερις ανατολικές περιοχές που διεκδικεί ως μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας να αναγνωριστούν διεθνώς ως τέτοιες. Και μέχρι τότε -όπως καυχιόταν ο Μεντίνσκι- η Ρωσία θα συνεχίσει να διεξάγει πόλεμο, βοηθούμενη από μια κυβέρνηση Τραμπ που δεν είναι διατεθειμένη να ασκήσει πίεση στον Πούτιν και είναι απίθανο να συνεχίσει να στηρίζει στρατιωτικά την Ουκρανία. Εξάλλου, τόσο ο Τραμπ όσο και ο Βανς υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ένα "ευρωπαϊκό χάος" και ότι η Αμερική δεν έπρεπε ποτέ να είχε εμπλακεί.
Ακόμα και αν ο Ζελένσκι είχε την πρόθεση - δεν την έχει - να υποκύψει στις απαιτήσεις του Πούτιν, είναι απίθανο να κερδίσει την υποστήριξη του κοινοβουλίου του ή να κερδίσει ένα δημοψήφισμα.
Οι στρατιώτες θα εξοργίζονταν και θα αναρωτιόντουσαν για ποιο λόγο έγιναν όλες αυτές οι θυσίες. Η χώρα θα βυθιζόταν σε πολιτική διαμάχη.
Γιατί λοιπόν ο Πούτιν να μπει στον κόπο να διαπραγματευτεί σοβαρά, όταν το μόνο που έχει να φοβηθεί είναι μια αμερικανική εγκατάλειψη της Ουκρανίας, αν δεν επιτευχθεί ειρηνευτική συμφωνία; Πρόκειται μια άψογη λογική, όπως αναγνώρισε η πρώην πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ουκρανία, Μπρίτζετ Μπρινκ, αποφασίζοντας να παραιτηθεί τον περασμένο μήνα "επειδή η πολιτική της κυβέρνησης από την αρχή ήταν να ασκηθεί πίεση στο θύμα, την Ουκρανία, αντί στον επιτιθέμενο, τη Ρωσία".