Του Γιώργου Σ. Σκορδίλη
Στην κλιμακούμενη εμπορική αντιπαράθεση ΗΠΑ–Κίνας, ένας τεχνικός όρος απειλεί να αποκτήσει στρατηγική βαρύτητα: το transshipment.
Η απουσία σαφούς ορισμού στις νέες εμπορικές συμφωνίες που υπογράφει η Ουάσιγκτον ανοίγει τον δρόμο για αλλαγές που θα μπορούσαν να ανατρέψουν θεμελιωμένους διεθνείς τελωνειακούς κανόνες και να πλήξουν άμεσα το κινεζικό εξαγωγικό μοντέλο.
Στην απλή του μορφή, το transshipment είναι η μεταφορά ενός προϊόντος από τη Χώρα Α στη Χώρα Γ μέσω ενδιάμεσης Χώρας Β. Όμως στην πράξη, η Ουάσιγκτον βλέπει σε αυτό ένα από τα πιο δημοφιλή παραθυράκια που αξιοποιεί η Κίνα: τη μεταφορά μέρους της παραγωγής ή της τελικής συναρμολόγησης σε τρίτες χώρες για να παρακάμψει τους δασμούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι κινεζικές εταιρείες που εξάγουν ημικατεργασμένο χάλυβα στο Βιετνάμ ή στο Μεξικό, όπου αυτός περνά από τελική επεξεργασία και κατόπιν εξάγεται στις ΗΠΑ με προνομιακούς δασμούς.
