Είναι πολύ πιθανό ότι η συνάντηση της Δευτέρας στον Λευκό Οίκο θα αποδειχθεί ακόμη πιο καθοριστική για το μέλλον της Ουκρανίας – και για την ασφάλεια ολόκληρης της Ευρώπης – από τη συνάντηση των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην Αλάσκα την περασμένη Παρασκευή, τονίζει σε ανάλυσή του το βρετανικό δίκτυο BBC.
Επιφανειακά, η συνάντηση μεταξύ Πούτιν και Τραμπ φαινόταν να διαψεύδει κάθε προσδοκία.
Δεν υπήρξε εκεχειρία, ούτε κυρώσεις, ούτε μεγάλες ανακοινώσεις.
Μήπως η Ουκρανία και η Ευρώπη κινδύνευαν να αποκλειστούν από μια συμφωνία που θα δημιουργούσαν πίσω από κλειστές πόρτες οι δύο κυριότερες πυρηνικές δυνάμεις του κόσμου;
Φαίνεται πως όχι, εφόσον η Ουκρανία και οι εταίροι της μπορούν να το αποτρέψουν, τονίζει ο αναλυτής του BBC.
Η παρουσία του σερ Κιρ Στάρμερ, του Προέδρου Μακρόν, του Καγκελάριου Μερτς και άλλων ηγετών, μαζί με τον Πρόεδρο Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον, αφορά περισσότερα από το να διασφαλίσουν ότι δεν θα ξαναβρεθεί παγιδευμένος στο Οβάλ Γραφείο, όπως έγινε στις 28 Φεβρουαρίου.
Οι ηγέτες αυτοί είναι αποφασισμένοι να τονίσουν στον Ντόναλντ Τραμπ δύο πράγματα: πρώτον, ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία ειρήνης για την Ουκρανία χωρίς την άμεση συμμετοχή της Ουκρανίας, και δεύτερον, ότι η συμφωνία αυτή πρέπει να υποστηρίζεται από εγγυήσεις ασφάλειας "ατσάλινης" ποιότητας.
Πάνω απ' όλα, οι ηγέτες της Ευρώπης θέλουν να καταστήσουν σαφές στον Αμερικανό πρόεδρο ότι η Ουκρανία και η Ευρώπη παρουσιάζουν έναν ενιαίο μέτωπο και επιθυμούν να διασφαλίσουν ότι δεν θα παρασυρθεί από τη φανερή προσωπική του σχέση με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ώστε να υποκύψει στις απαιτήσεις του Ρώσου ηγέτη.
Αυτή είναι η στιγμή που οι διπλωματικές ικανότητες του σερ Κιρ Στάρμερ θα τεθούν σε σφοδρή δοκιμασία, αναφέρει το δίκτυο, εστιάζοντας στον Βρετανό ηγέτη.
Ο Τραμπ συμπαθεί τον Στάρμερ και τον ακούει - και σε έναν μήνα θα επισκεφθεί τη Βρετανία για επίσημη επίσκεψη.
Αντίστοιχα, συμπαθεί τον Μαρκ Ρούτε, τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, ο οποίος θα είναι παρών, έναν άνθρωπο που μερικές φορές αποκαλείται "ο ψιθυριστής στο αφτί του Τραμπ".
Ο Αμερικανός πρόεδρος φαίνεται να μην είναι εξίσου θετικός προς τον πρόεδρο Μακρόν και ο Λευκός Οίκος είχε ασκήσει σφοδρή κριτική στην πρόθεση του να αναγνωρίσει άνευ όρων το Κράτος της Παλαιστίνης στην επόμενη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Για να έχει οποιαδήποτε πιθανότητα επιτυχίας η συμφωνία ειρήνης στην Ουκρανία, κάτι πρέπει να παραχωρηθεί.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι τα διεθνή σύνορα δεν μπορούν να αλλάξουν με τη χρήση βίας και ο πρόεδρος Ζελένσκι έχει πει ξανά και ξανά ότι δεν θα παραχωρήσει εδάφη, ενώ το Σύνταγμα της Ουκρανίας το απαγορεύει.
Ωστόσο, ο Πούτιν θέλει το Ντονμπάς (δηλαδή τις επαρχίες Ντονέτσκ και Λουχάνσκ), το οποίο οι δυνάμεις του ελέγχουν ήδη περίπου κατά το 85%, ενώ δεν έχει καμία πρόθεση να επιστρέψει την Κριμαία.
Αλλά όπως είχε πει η πρώην πρωθυπουργός της Εσθονίας και πλέον ύπατη διπλωμάτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Κάγια Κάλας: η νίκη για την Ουκρανία σε αυτόν τον πόλεμο δεν χρειάζεται να αφορά αποκλειστικά την ανακατάληψη των κατεχόμενων εδαφών.
Εάν η Ουκρανία μπορέσει να εξασφαλίσει τις εγγυήσεις ασφάλειας τύπου Άρθρου 5, που συζητούνται τώρα, ικανές να αποτρέψουν οποιαδήποτε μελλοντική ρωσική επιθετικότητα και να διασφαλίσουν την ανεξαρτησία της ως ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος, τότε αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μια μορφή νίκης.
Φαίνεται τώρα ότι αυτό που συζητούν οι ΗΠΑ και η Ρωσία είναι μια πρόταση που ανταλλάσσει κάποια εδάφη της Ουκρανίας για εγγυήσεις ασφαλείας, προκειμένου να μην αναγκαστεί να παραχωρήσει άλλα εδάφη στη Ρωσία.
Πολλά τα ερωτήματα
Μπορεί η Ουκρανία να δεχτεί μια συμφωνία που τερματίζει τον πόλεμο, αλλά της κοστίζει εδάφη, ειδικά όταν τόσες χιλιάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει προσπαθώντας να σώσουν αυτά τα εδάφη;
Εάν της ζητηθεί να παραχωρήσει το υπόλοιπο 30% της επαρχίας του Ντονέτσκ που δεν έχει καταληφθεί από τη Ρωσία, μήπως αυτό αφήνει τον δρόμο προς τα δυτικά για το Κίεβο επικίνδυνα απροστάτευτο;
Και τι γίνεται με τη λεγόμενη "Συμμαχία των Προθύμων" του Στάρμερ και των υπόλοιπων Ευρωπαίων;
Οι αρχικές συζητήσεις για την ανάπτυξη δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών στο έδαφος έχουν περιοριστεί.
Τώρα, πρόκειται περισσότερο για το "να διαφυλαχθούν οι ουρανοί και οι θάλασσες", ενώ θα δίδεται ταυτόχρονα βοήθεια ώστε η Ουκρανία να ανασυγκροτήσει τον στρατό της.
Ακόμη όμως και αν η ειρήνη επέλθει στο πεδίο της μάχης, βρισκόμαστε σε επικίνδυνο έδαφος.
Όλοι οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες από τους οποίους ζήτησε εκτίμηση το βρετανικό δίκτυο πιστεύουν ότι τη στιγμή που σταματήσουν οι μάχες, ο Πούτιν θα ανασυγκροτήσει τον στρατό του, θα κατασκευάσει περισσότερα όπλα, μέχρι να είναι σε θέση, ίσως σε τρία ή τέσσερα χρόνια, να καταλάβει περισσότερα εδάφη.
Αν και όταν αυτό συμβεί, θα είναι ένας τολμηρός πιλότος Typhoon ή F-35 που θα είναι έτοιμος να ρίξει το πρώτο βλήμα σε μια προελαύνουσα ρωσική μονάδα, καταλήγει το βρετανικό δίκτυο.
