του Κώστα Ράπτη
Θα μπορούσε να θεωρηθεί και... δώρο ορκωμοσίας προς τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επιθυμούσε να ξεκινήσει τη θητεία του τη Δευτέρα απαλλαγμένος από τις αιματηρές εκκρεμότητες της Λωρίδας της Γάζας. Σε κάθε περίπτωση, ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ αποδίδει, με τη γνωστή του... μετριοφροσύνη, στον εαυτό του και την ομάδα του την κατάπαυση του πυρός που τέθηκε σε ισχύ στις 11.15 τοπική ώρα σήμερα το πρωί μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, με παράλληλη σταδιακή ανταλλαγή των κρατούμενων στη Γάζα Ισραηλινών ομήρων (μεταξύ των οποίων, διόλου τυχαία, και κάποιοι Αμερικανο-Ισραηλίνοί) με Παλαιστίνιους κρατούμενους στις ισραηλινές φυλακές.
Και είναι αλήθεια πώς ό,τι δεν επιτεύχθηκε επί 14 μήνες (μετά τη βραχύβια εκεχειρία του Νοεμβρίου 2023) επιτεύχθηκε μέσα σε λίγες ημέρες, μόλις εκπληρώθηκε η βασική προϋπόθεση – δηλαδή το αυστηρό μήνυμα από την Ουάσινγκτον το οποίο φέρεται να κόμισε το περασμένο Σάββατο στον Βενιαμίν Νετανιάχου ο νέος απεσταλμένος του Τραμπ για την περιοχή, Στιβ Ουίτκοφ, ο οποίος, χαρακτηριστικά, αδιαφόρησε για το πρωτόκολλο, που θέλει τον πρωθυπουργό του Ισραήλ να μην πραγματοποιεί συναντήσεις κατά το εβραϊκό "Σαμπάτ".
Οι πλέον φανατικοί των Ισραηλινών χρηστών του Διαδικτύου χαρακτηρίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ τον Τραμπ ως ευθυγραμμισμένο με τη Χαμάς. Αλλά βεβαίως η πραγματικότητα είναι απείρως συνθετότερη.
Προς τι η πίεση
Τα φιλο-ισραηλινά αντανακλαστικά του Τραμπ δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν. Η προηγούμενη προεδρική θητεία του σημαδεύτηκε από τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, από την αναγνώριση της παράνομης προσάρτησης των Υψωμάτων του Γκολάν στο Ισραήλ, από την παρουσίαση ενός σχεδίου επίλυσης του Μεσανατολικού το οποίο ενταφιάζει την προοπτική ίδρυσης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους και από τη δρομολόγηση των "Συμφωνιών του Αβραάμ" για την εξομάλυνση των σχέσεων του εβραϊκού κράτους με τις αραβικές μοναρχίες.
