Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συχνά βρεθεί αντιμέτωπη με ταραγμένα οικονομικά νερά. Από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση έως την κρίση χρέους της Ευρωζώνης στις αρχές της δεκαετίας του 2010, η σταθερότητα δεν υπήρξε ποτέ δεδομένη. Σήμερα, νέες ανησυχίες αναδύονται από την ίδια την καρδιά της Ευρώπης – τη Γαλλία. Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης παλεύει με αυξανόμενο χρέος, επίμονα δημοσιονομικά ελλείμματα και αναιμική ανάπτυξη. Αν και τα προβλήματα της Γαλλίας διαφέρουν σε κλίμακα και συγκεκριμένα από εκείνα της Ελλάδας το 2010, οι παραλληλισμοί πληθαίνουν, τροφοδοτώντας φόβους ότι το Παρίσι μπορεί να εξελιχθεί σε αποσταθεροποιητικό παράγοντα για την Ευρωζώνη.

Αυξανόμενο χρέος

Το δημόσιο χρέος της Γαλλίας αυξάνεται σταθερά εδώ και χρόνια, φτάνοντας πλέον περίπου στο 110% του ΑΕΠ. Η πορεία αυτή φέρνει τη Γαλλία πολύ πάνω από το όριο του 60% του ΑΕΠ που ορίζει το Σύμφωνο του Μάαστριχτ και επικίνδυνα κοντά στα επίπεδα που πυροδότησαν συναγερμό στη Νότια Ευρώπη. Σε αντίθεση με τις μικρότερες οικονομίες της Ευρωζώνης, το μέγεθος της Γαλλίας μεγεθύνει τον κίνδυνο: αυτό που κάποτε θεωρούνταν "ελληνικό πρόβλημα" μπορεί να μετατραπεί σε υπαρξιακή πρόκληση για την Ε.Ε., εάν επαναληφθεί στη γαλλική οικονομία.

Πρόσθετη ανησυχία, σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές,  προκαλεί το διαρκές έλλειμμα του Προϋπολογισμού, που προβλέπεται να ξεπεράσει το 5% του ΑΕΠ το 2024. Παρά τις επανειλημμένες δεσμεύσεις για δημοσιονομική πειθαρχία, οι διαδοχικές κυβερνήσεις δυσκολεύονται να ισορροπήσουν τις κοινωνικές δαπάνες με τις απαιτήσεις ανταγωνιστικότητας. Μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και περικοπές δαπανών έχουν αντιμετωπιστεί με μαζικές διαδηλώσεις, καθιστώντας την πειθαρχία πολιτικά επίπονη. Μάλιστα, επικεφαλής της αντίδρασης στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις έχουν τεθεί τα λαϊκιστικά κόμματα εκατέρωθεν του πολιτικού φάσματος, δηλαδή στην ακροδεξιά της Λεπέν και στην αριστερά του Μελανσόν.

Σε μια εντυπωσιακή αναγνώριση των κινδύνων, κυβερνητικά στελέχη έχουν ήδη προειδοποιήσει ότι εάν οι αγορές στραφούν εναντίον της Γαλλίας, η χώρα μπορεί κάποια στιγμή να βρεθεί αντιμέτωπη με την ταπείνωση να στραφεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για στήριξη. Αν και ένα τέτοιο σενάριο θεωρείται μάλλον απίθανο στο άμεσο μέλλον, το γεγονός ότι οι ίδιοι οι αξιωματούχοι επικαλούνται αυτή την πιθανότητα δείχνει την αυξανόμενη ανησυχία.

Γαλλία και Ελλάδα

Όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση το 2010, η οικονομία της χώρας αντιστοιχούσε μόλις στο 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Αν και η κρίση απαίτησε τεράστια πακέτα διάσωσης και οδήγησε σε χρόνια λιτότητας, η κλίμακα ήταν σχετικά διαχειρίσιμη για την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Η Γαλλία, όμως, είναι διαφορετική περίπτωση.