Η κατάσταση σε ό,τι αφορά την εφαρμογή της Συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή είναι παρόμοια με την πολεμική κατάσταση στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, υπό την έννοια ότι και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει μία βαθιά κρίση λόγω της γεωπολιτικής, σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο και πολιτικό αναλυτή Τζέφρι Σακς (Jeffrey Sachs).
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια των ΗΠΑ, πρόεδρος του Δικτύου Λύσεων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του ΟΗΕ και Επίτιμος Διδάκτορας του ΑΠΘ ήταν ένας εκ των κεντρικών ομιλητών στο διεθνές συνέδριο με θέμα: "10 Χρόνια από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα", που διοργάνωσε το δίκτυο των Ηνωμένων Εθνών Sustainable Development Solutions Network-SDSN Black Sea στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
"Η γεωπολιτική κρίση στη Μαύρη Θάλασσα σχετίζεται με την κρίση του πολέμου, ο οποίος συνεχίζει να μαίνεται ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά σχετίζεται και με την αποτυχία της παγκόσμιας συνεργασίας, που σημαίνει ότι και η Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα δεν λειτουργεί", είπε ο κ.Σακς, ο οποίος συνδέθηκε διαδικτυακά με την αίθουσα του συνεδρίου στη Σχολή Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, από το Βατικανό και την Ποντιφική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών (Pontifical Academy of Social Sciences), όπου συμμετέχει σε διήμερη συνάντηση σχετικά με το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας.
Ο καθηγητής επισήμανε ότι η εγκατάλειψη της συμφωνίας του Παρισιού από τις Ηνωμένες Πολιτείες "δεν είναι μικρό ζήτημα", τόσο λόγω της συνεισφοράς που θα μπορούσαν να έχουν οι ΗΠΑ στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, όσο και λόγω της συμβολής τους -ιστορικά- στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, σε ποσοστό που ξεπερνά το 20% και προσεγγίζει το 25%.
"Επιπλέον, οι τρέχουσες εκπομπές CO2 από τα ορυκτά καύσιμα των ΗΠΑ είναι περίπου το 15% του παγκόσμιου συνόλου, όμως οι ΗΠΑ δε συνεργάζονται. Και στο πλαίσιο μιας γεωπολιτικής κρίσης, όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν στην άκρη", είπε ο κ.Σακς, παρατηρώντας ότι ακόμη και η Ευρωπαϊκή Ένωση που με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, έθεσε τα κράτη μέλη της σε τροχιά προς την πράσινη μετάβαση, με απώτερο στόχο την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050, μένει πίσω στους στόχους, λόγω του ότι μετατοπίζει την πολιτική της έμφαση από την Πράσινη Συμφωνία στην προετοιμασία της για μια ενδεχόμενη κλιμάκωση του πολέμου.
