Για την Ουκρανία, η ιστορία παραμένει πεδίο αντιπαράθεσης. Μήνες πριν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εξαπολύσει τη γενικευμένη εισβολή, ο ίδιος ο αρχηγός του ρωσικού κράτους είχε δημοσιεύσει άρθρο 5.000 λέξεων, στο οποίο αμφισβητούσε την ίδια τη συγκρότηση της χώρας, όπως υπενθυμίζει ανάλυση του CNN.
Στην ομιλία του με την οποία ανακοίνωσε την έναρξη της ρωσικής επίθεσης, παρέθεσε μια σειρά από ιστορικά παράπονα κατά της Δύσης και, στη συνέχεια, επιχείρησε να παρουσιαστεί ως διάδοχος του εκσυγχρονιστή τσάρου Μ. Πέτρου.
Τα μαθήματα της ιστορίας εξακολουθούν να στοιχειώνουν την Ουκρανία. Καθώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ πιέζει για μια διαπραγματευτική λύση στον πόλεμο, αναλυτές αναζητούν ιστορικές αναλογίες ώστε να περιγράψουν την επισφαλή θέση του Κιέβου και να εκτιμήσουν τους κινδύνους κάθε πιθανής διπλωματικής διαδικασίας.
Η παρούσα συγκυρία παραπέμπει σε τρία χαρακτηριστικά κεφάλαια της διπλωματικής ιστορίας του 20ού αιώνα: το Μόναχο του 1938, τη Γιάλτα του 1945 και τη Βουδαπέστη του 1994.
Η Συμφωνία του Μονάχου (1938)
Η Συμφωνία του Μονάχου παραχώρησε τη Σουδητία της Τσεχοσλοβακίας στη ναζιστική Γερμανία, σε μια αποτυχημένη προσπάθεια αποτροπής του πολέμου στην Ευρώπη.