Σχόλιο του Κώστα Αργυρού
Πριν από μερικές ημέρες σε μια ομιλία του στο Ρίμινι ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι διαπίστωνε ότι η ψευδαίσθηση της μεγάλης και ισχυρής Ευρώπης διαλύθηκε οριστικά το 2025. Αναφερόταν τόσο στην εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ, όσο και στην εικόνα των "μεγάλων" της Ευρώπης που έμοιαζαν σαν φοβισμένοι μαθητές απέναντι στον μεγάλο δάσκαλο Τραμπ. Σχεδόν ταυτόχρονα σε ένα άρθρο της η πρόεδρος της Κομισιόν παραδεχόταν ότι η συμφωνία με τις ΗΠΑ μπορεί να μην είναι τέλεια, αλλά ήταν το καλύτερο εφικτό.
Η παραδοχή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην ουσία επιβεβαίωνε τον Ντράγκι. Όταν αισθάνεσαι ανίσχυρος δεν μπορείς να διεκδικήσεις κάτι περισσότερο. "Η συμφωνία είναι μια ωρολογιακή βόμβα" σχολίαζε χωρίς οίκτο η ελβετική Neue Zurcher Zeitung. Αφενός ο Τραμπ μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει γνώμη για το ύψος των δασμών, αφετέρου η ΕΕ έχει αναλάβει υπέρογκες υποχρεώσεις, που είναι μάλλον απίθανο να μπορέσει να υλοποιήσει. Ποιος για παράδειγμα θα επενδύσει αυτά τα 600 δισ. στις ΗΠΑ και πώς θα αγοραστούν ενεργειακά προϊόντα ύψους 750 δισ. μέχρι τη λήξη της θητείας Τραμπ; Η Ευρώπη μπήκε σε ένα μονοπάτι γεμάτο εμπόδια και παγίδες.
Το τέλος της Δύσης
Πέρα από συγκεκριμένα νούμερα και περιστατικά αυτό που αξίζει μελέτης είναι η γενικότερη εικόνα. Η δεύτερη θητεία Τραμπ επισφραγίζει οριστικά αυτό που ο αρθρογράφος της taz του Βερολίνου αποκάλεσε "Το τέλος της Δύσης" με τη μορφή που την κατανοούσαμε ως σήμερα. Μια διαδικασία που δεν ξεκίνησε με τον σημερινό Αμερικανό πρόεδρο, απλώς τώρα επιταχύνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Όπως σημειώνει η σχετική ανάλυση οι ΗΠΑ διαχρονικά παλινδρόμησαν μεταξύ εθνικού απομονωτισμού και επιθυμίας για επιβεβαίωση της πλανητικής τους παντοδυναμίας. Για παράδειγμα το 1916 ο Γούντροου Γουίλσον κέρδισε τις εκλογές με την υπενθύμιση ότι "Μας κράτησε έξω από τον πόλεμο". Το 1917 άλλαξε γνώμη και έστειλε δύο εκατομμύρια στρατιώτες στην Ευρώπη, "υπογράφοντας" την ήττα της Γερμανίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την έναρξη ενός "αμερικανικού αιώνα". Αργότερα η Γερουσία απέρριπτε την ιδέα της Κοινωνίας των Εθνών. Σήμερα ο Τραμπ κάνει ότι μπορεί για να υποσκάψει το κύρος του ΟΗΕ.
