Σχόλιο του Κώστα Αργυρού
Για τους παλιούς κοινοβουλευτικούς στη Γερμανία ήταν πολλά αυτά που πρέπει να τους φάνηκαν περίεργα την περασμένη Τρίτη, στην πρώτη σύνοδο της Μπούντεσταγκ με τη σύνθεση που προέκυψε από τις εκλογές στις 23 Φεβρουαρίου. Δεν είναι μόνο ότι πρέπει να ένιωσαν πιο "ευρύχωρα", αφού η μείωση των εδρών σε 630, πάνω από 100 λιγότερες σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα, άλλαξε πλήρως τη χωροταξία.
Πολύ πιο αισθητή ήταν η αλλαγή στα… έξω δεξιά έδρανα, που ξαφνικά σχεδόν διπλασιάστηκαν. 152 έδρες πλέον ανήκουν στην ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) και οι κάτοχοί τους φρόντισαν από την πρώτη στιγμή να δείξουν τι συνεπάγεται αυτό για τα επόμενα χρόνια. Φωνές, προκλητικά μουρμουρητά και ειρωνικά σχόλια μαζί με ενστάσεις και παρεμβολές διαδικαστικού χαρακτήρα που εμποδίζουν τον δημοκρατικό διάλογο, αλλά και τη λειτουργικότητα της Βουλής.
Στην παραδοξότητα της ημέρας ήρθε να προστεθεί και το γεγονός ότι ο πρώτος που κλήθηκε να συνετίσει τους ακροδεξιούς ταραξίες ήταν ο Γκρέγκορ Γκύζι. Ο 77χρονος δικηγόρος και επί 30 χρόνια βουλευτής αποτελεί πλέον ιστορική φυσιογνωμία της Αριστεράς (Die Linke) και ως πρεσβύτερος προέδρευσε στο άνοιγμα της συνόδου. Η δική του νευρικότητα, αν και ασυνήθιστη για τον ίδιο, ίσως να αντικατοπτρίζει την αμηχανία ενός κόμματος που ξεπέρασε στις εκλογές και τις δικές του προσδοκίες, επιβεβαίωσε ωστόσο την ανάγκη για μια αντιπολίτευση επικεντρωμένη σε κοινωνικά θέματα, όπως το στεγαστικό ή οι συνέπειες του πληθωρισμού.
