Του Γιώργου Σ. Σκορδίλη
Σκεπτικισμό προκαλεί στα δυτικά ναυπηγικά κέντρα η τελευταία έκθεση της Alphaliner, σύμφωνα με την οποία η Κίνα κατέχει το 73,7% της παγκόσμιας ναυπηγικής δραστηριότητας στα containerships. Από το συνολικό βιβλίο παραγγελιών που ξεπερνά τα 10 εκατομμύρια TEU, τα κινεζικά ναυπηγεία έχουν αναλάβει την κατασκευή 7,36 εκατομμυρίων TEU, επιβεβαιώνοντας την απόλυτη κυριαρχία τους σε έναν κλάδο στρατηγικής σημασίας για το διεθνές εμπόριο.
Ακολουθούν οι νοτιοκορεατικές ναυπηγικές μονάδες με μερίδιο 20,4% (2,04 εκατ. TEU), ενώ τα ιαπωνικά ναυπηγεία διατηρούν ένα περιορισμένο 4,3% (430.000 TEU). Εκτός της τριάδας Κίνας–Κορέας–Ιαπωνίας, μόλις 29 νέα πλοία βρίσκονται υπό ναυπήγηση σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο, αριθμός που δείχνει την πλήρη περιθωριοποίηση της Δύσης.
Η εικόνα αυτή συνιστά δραματική μεταστροφή αν συγκριθεί με τη σημερινή σύνθεση του ενεργού στόλου. Από τα 32,7 εκατομμύρια TEU της παγκόσμιας χωρητικότητας, το 50,1% έχει ναυπηγηθεί σε κορεατικά ναυπηγεία, το 29,4% στην Κίνα και το 9,9% στην Ιαπωνία. Με άλλα λόγια, μέσα σε λιγότερο από μία δεκαετία, η Κίνα έχει περάσει από τη δεύτερη θέση στην απόλυτη πρωτοκαθεδρία, εκτοπίζοντας σταδιακά τη Νότια Κορέα από τον κορυφαίο ρόλο που διατηρούσε για δεκαετίες.
Η ανάδυση της Κίνας δεν είναι τυχαία. Συνδυάζει κρατική υποστήριξη, μαζική παραγωγική ικανότητα, χαμηλό κόστος και στρατηγικό σχεδιασμό για τη ναυπηγική της βιομηχανία. Τα κινεζικά ναυπηγεία, όπως η Yangzijiang Shipbuilding και η Hudong–Zhonghua, έχουν εξελιχθεί σε τεχνολογικά προηγμένα κέντρα, ικανά να ανταγωνιστούν σε ποιότητα και ταχύτητα κατασκευής τους παραδοσιακούς κορεατικούς ομίλους.
