του Κώστα Ράπτη
Σπασμωδική υποχώρηση ή σταδιακή αποκάλυψη της πραγματικής στρατηγικής; Οικονομικός ανταγωνισμός έναντι όλων ή γεωπολιτική περικύκλωση του κύριου αντιπάλου; Τα ερωτήματα αυτά θα πρέπει να απαντηθούν στο τελείωμα μιας εβδομάδας από τις πιο ταραχώδεις στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ ανέστειλε επί 90 ημέρες για όλες τις χώρες πλην Κίνας την εφαρμογή των δασμών που ο ίδιος είχε ανακοινώσει κατά την πομπωδώς αποκληθείσα "Ημέρα Απελευθέρωσης".
Οι πλέον δηκτικοί παρατηρητές ανακαλούν το προηγούμενο της Λιζ Τρας, της Βρετανίδας "πρωθυπουργού των πενήντα ημερών", η οποία υποχρεώθηκε σε ταπεινωτική παραίτηση το 2022, μετά την επίθεση των αγορών που πυροδότησε το σχέδιο Προϋπολογισμού της.
Και μια τέτοια επίθεση δέχθηκε και ο Ντόναλντ Τραμπ όταν, πέρα από κάθε πρόβλεψη, η αναταραχή στις αγορές μετά τις δασμολογικές του εξαγγελίες πήρε την Τρίτη τη μορφή της εκτόξευσης στην περιοχή του 5% των αποδόσεων των δεκαετών αμερικανικών ομολόγων, του υποτιθέμενου ασφαλούς καταφυγίου των επενδυτών σε καιρούς διαφαινόμενης ύφεσης.
Ο δεύτερος (και αμεσότερα επιτεύξιμος) στόχος της πολιτικής Τραμπ, πέρα από τις διακηρύξεις περί επαναβιομηχάνισης, ήτοι η αποκλιμάκωση του αμερικανικού χρέους είχε ακυρωθεί. Οι επενδυτές (με πρώτους, κατά τις πληροφορίες του Fox News, τους Ιάπωνες) είχαν αποφασίσει ότι απλώς θέλουν να αποσυνδεθούν από τις ΗΠΑ όσο τους είναι εφικτό. Την ίδια ώρα, το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών από χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, οι οποίες ξαφνικά βρίσκονταν αντιμέτωπες τόσο με υφεσιακή βουτιά όσο και με άνοδο του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους τους, κινδύνευε μεσοπρόθεσμα να μετατραπεί σε τραπεζική κρίση. Ήταν η ώρα της οπισθοχώρησης του Τραμπ – που όμως ο ίδιος τη θέλησε "ηρωική".
